Uprawa tytoniu pod osłonami
znacznie ułatwia i tak już trudną hodowlę. Otrzymanie wysokogatunkowego surowca o wartości handlowej wymaga intensywnej pracy, w trakcie której stale trzeba dbać o każdy aspekt wpływający na stan liści. Rozwiniętych liści tytoniu nie wystarczy zerwać, jest to złożony proces, w którym tytoń jest suszony, kruszony, a przygotowanie konkretnej mieszanki stanowi prawdziwy test dla umiejętności plantatora.
Roślina należy do rodziny psiankowatych i podobnie jak papryka, pomidor czy bakłażan wymaga sporo pielęgnacji i wytworzenie odpowiednich warunków dla prawidłowego rozwoju. Jako roślina ciepłolubna potrzebuje sporo ciepła, zbyt duże wahania temperatur między dniem a nocą mogą doprowadzić do zaniżenia jakości liści. Folia jako osłona magazynuje za dnia ciepło zgromadzone wewnątrz osłony, a w nocy, kiedy temperatura znacznie spada, w środku tunelu ogrodowego ciepło uchodzi znacznie wolniej. W przypadku upraw plenerowych nagrzana gleba traci ciepło z godziny na godzinę, w tunelu natomiast korzystny mikroklimat utrzymuje się pomimo warunków panujących na zewnątrz. Oprócz szczelnej folii, solidna konstrukcja stalowa opiera się porywistym wiatrom, a osłona tworzy bezpieczny klosz chroniący plon przed szkodliwymi czynnikami pogodowymi.
Tradycyjne metody uprawy to duże ograniczenie, nad którymi farmer nie ma pełnej kontroli. Namioty ogrodnicze i rolnicze to przyszłość w produkcji roślinnej, zarówno amatorsko, hobbystycznie jak i komercyjnie. To wyłącznie kwestia czasu, nim plantatorzy zrozumieją, że uprawy pod osłonami niosą ze sobą bardziej optymalnie rozwiązania niż hodowla na otwartej przestrzeni.
Gleba do upraw tytoniu w tunelu foliowym
Gleba dla tytoniu powinna być lekko kwaśna, mieszcząca się w PH od 5,5 do 6,5. Przygotowanie odpowiedniego podłoża wymaga zastosowania właściwych mieszanek nawozów, takich samych jak do papryki, pomidorów czy ogórków.
Roślinę da się uprawiać prawie na każdym typie gleby, na niektórych z nich procesy wegetacyjne przebiegają mniej lub bardziej korzystnie, a sama pielęgnacja nastręcza więcej trudności lub jest minimalna. Niektóre z gatunków tytoniu potrzebują specyficznych warunków wobec podłoża, aby potencjał danej odmiany był w pełni rozwinięty.
Z reguły w ogródkach i na plantacjach jest pięć typów gleb, zapoznając się z rodzajem takiego podłoża uprawiający będzie mógł dopasować odpowiednie zabiegi pielęgnacyjne ziemi polepszające procesy wegetacyjne tytoniu.
Rodzaje gleb i optymalne metody uprawy tytoniu.
- Gleby Piaszczyste – rodzaj o niskiej zawartości próchnicy, znaczna część struktury takiego podłoża oparta jest na pasku, przez co jest podatna na wymywanie, a w trakcie trwającej suszy na wywiewanie. Uprawa tytoniu w takiej ziemi wymaga wiele pracy. Należy unikać zbyt obfitego podlewania w tunelu ogrodniczym, gdyż może to doprowadzić do zalania, a później do zamulenia grządek. W trakcie upałów taka gleba szybko wysycha, należy więc stale obserwować, czy jest odpowiednio nawilżona. Aby procesy wegetacyjne tytoniu przebiegały poprawnie, należy przeprowadzić sporo zabiegów kultywacyjnych. Niska urodzajność wywołana jest małą ilość substancji odżywczych oraz mikro- i makroelementów. Nawet jeśli zabiegi odżywiające zostaną przeprowadzone podczas podlewania, znaczna część nawozów mineralnych będzie wypłukiwana.
- Gleba Torfowa – ma dużą zawartość próchnicy i jest bardziej żyzna niż gleba piaskowa, jednak ma niską przepuszczalność wody. Bogata w substancje odżywcze. Wadą tej ziemi jest to, iż przez zwartą strukturę nie przechodzi powietrze. Bez modyfikacji konsystencji takiej gleby, korzenie będą narażone na choroby grzybowe. Aby doprowadzić ją do odpowiedniego stanu, należy wmieszać w nią gruboziarnisty piasek, do tego warto dołożyć dawki kompostu i wzbogacić o materiał organiczny.
- Gleba Gliniasta – cechą charakterystyczną tego podłoża jest to, iż podczas deszczów zbija się w jednolitą warstwę, a to doprowadza do słabego przenikania powietrza. Zbite i ciężkie podłoże, nasiąkając wodą opada, zaś kiedy przeschnie od nadmiaru ciepła ziemia pęka, prowadząc do utraty większej ilości wilgoci. Wbrew utrudnieniom, jakie pływną z uprawy w takiej glebie, ziemie te są pełne substancji odżywczych i mineralnych.
- Gleby Piaszczysto-Gliniaste – to najczęściej spotykany rodzaj gleby w Polsce, struktura, zawartość próchnicy, przepuszczalność powietrza i wody sprawia, że jest to ziemia korzystna pod uprawę tytoniu pod osłonami. W przypadku wyżej wspomnianych gleb, wzbogacenie jej o wartości odżywcze nie wymaga użycia tak wielu nawozów jak przy ziemi piaszczystej i torfowej.
- Gleba Próchniczna – jest to najbardziej pożądane podłoże przez plantatorów, duża ilość składników odżywczych, idealna przepustowość wody i powietrza, nie wymaga nawożenia. Niestety jej wadą jest to, że narażona jest na wysychanie jak zostanie wystawiona na działanie słońca i wiatru.
Wprowadzenie sadzonek tytoniu do tunelu
Wprowadzenie sadzonek do namiotu ogrodniczego jest bardzo łatwe, sama roślina jest na tyle wytrzymała że nawet niedoświadczonym ogrodnik będzie miał trudność z jej uszkodzeniem. Gdy sadzonka dojrzała, mając trzy partie liści, to znaczy, że jest gotowa do wprowadzenia na stanowisko. Po przygotowaniu grządki wkopuje się doniczkę i obficie podlewa. Wodę leje się do momentu aż przez otwory w doniczce wycieka nadmiar wody, wtedy też łatwo jest wyciągnąć sadzonkę i pozbyć się doniczki. Podczas tego zabiegu należy pozbyć się ziemi, która otaczała roślinę, w taki sposób aby nie uszkodzić systemu korzeniowego.
Aby zwiększyć szansę na przycięcie się sadzonki można spryskać ja ukorzeniaczem, sprawia to że system korzeniowym o wiele szybciej się rozwija. Stymuluje to ich wzrost oraz sprawia, że roślina wpierw skupia się na ich wykształceniu, a to zaś zwiększa jej odporność na porażenia grzybowe.
Pielęgnacja tytoniu w cieplarni
Aby tytoń rósł bez zakłóceń, trzeba systematycznie spulchniać i pielić ziemię, zwalczać szkodniki, przeprowadzać zabiegi pasynkowania oraz ogławiania tytoniu. Niektóre z tych procesów przeprowadza się kilkakrotnie w trakcie rozwoju rośliny, jednak dzięki temu z dnia na dzień będzie można dostrzec ze roślina będzie coraz okazalsza.
- Spulchnianie gleby – tlen jest konieczny do rozwoju rośliny oraz pożytecznych mikroorganizmów, które przekształcają próchnicę w składniki odżywcze. Oprócz samego tlenu tytoniowi potrzeby jest azot, który wzmaga produkcję cukrów, a to zaś usprawnia fotosyntezę.
- Pielenie – świadoma czynność dla większości ogrodników. Należy usuwać wszelki materiał rośliny, który mógłby rywalizować z plonem głównym.
- Zwalczanie szkodników – tytoń ma całkiem pokaźną liczbę agrofagów, które żerują na tej roślinie, jednak w przypadku uprawy pod osłonami ogranicza się niektórym z nich dostęp niektórym do upraw. Należy reagować natychmiast po pojawieniu się jakichkolwiek szkodników. Najpierw należy rozpoznać gatunek owada, po czym przeprowadzić odpowiednia działania mające na celu jego likwidację. Jeśli jednej rośliny nie można uratować, należy usunąć i zniszczyć część plonu, aby uchronić te, które nie zostały zaatakowane.
- Ogławianie tytoniu – w chwili, w której rośliny wykształciły pąki kwiatowe, należy zdecydować czy tytoń uprawiany jest na nasiona czy uprawa nastawiona jest na rozwój liści. W przypadku drugiej opcji należy usunąć wszelkie kwiatostany. Spowoduje to, że plon pozostanie w stanie rozwoju, zamiast skupiać się na produkcji kwiatów. Odwrotnie jest przypadku, kiedy farmerowi zależy na nasionach: pozostawia się kwiatostany i usuwa część dolnych liści.
- Pasynkowanie – po około 7 tygodniach rośliny wypuszczają odrosty, które będą pojawiać się przy każdym liściu. Tempo wzrostu zależy od częstotliwości ogławiania, należy je usuwać na bieżąco palcami lub nożyczki. Pozostawianie odrostów zbyt długo prowadzi do zahamowania przyrostu liści.
Ogławianie i pasynkowanie przeprowadza się po wietrzeniu tunelu foliowego, przy czym istotnym jest to, aby w powietrzu nie panowała zbyt duża wilgotności. Najlepiej robić to 24 godziny po deszczu oraz przy temperaturze do 15 stopni, przed samym południem. Daje to roślinie czas na zagojenie się ran i minimalizuje pojawienie się infekcji w miejscach zerwanych części rośliny.
Jeśli jednak roślinę zaatakuje szara pleśń, należy odciąć zainfekowaną część tak, aby pozostało do 3 cm zdrowej tkanki. Prostym sposobem zabezpieczającym przed dalszym rozwojem infekcji jest opalenie rośliny, chociażby zapalniczką. Sterylizuje to ranę, uwalniając od zarodników grzyba. Pojawienie się jakichkolwiek porażeń chorobowych lub grzybowych wynika z osłabienia rośliny, tak więc warto poznać z jakiego powodu żywotność tytoniu się pogorszyła.
